วัดสุวรรณวนาราม (วัดเลียบ)

วัดสุวรรณวนาราม หรือ วัดเลียบ  จากหลักฐานการสำรวจของสำนักศิลปากรที่ 12 จังหวัดนครราชสีมา พบว่าสถานที่แห่งนี้เคยเป็นวัดมาตั้งแต่ยุคกรุงศรีอยุธยาตอนต้น ภายหลังไม่มีพระจำพรรษาจึงผุพังไปตามกาลเวลา เหลือเพียงตำนานบอกกล่าวเล่าขานของชาวบ้านมาหลายชั่วอายุคนว่าเป็นวัดเก่าแก่ที่ไม่ระบุชื่อ กระทั่งเจ้าหน้าที่อำเภอนางรองพร้อมชาวบ้านได้ขุดพบโบราณวัตถุขึ้นภายในวัดแห่งนี้ เมื่อปี พ.ศ.2534 กรมการศาสนาจึงขึ้นทะเบียนวัดร้างให้กับสถานทีแห่งนี้พร้อมออกโฉนดที่ดิน ณ สำนักงานที่ดินอำเภอนางรอง ระบุชื่อสมมุติว่า วัดกุด หรือ วัดเลียบ เมื่อวันที่ 24 กรกฎาคม พ.ศ.2538 ทำให้พระครูพิทักษ์ชินวงศ์ (บัณฑร ชินวํโส) ซึ่งดำรงตำแหน่งเจ้าคณะอำเภอนางรองในสมัยนั้น เกิดความคิดที่จะบูรณะวัดร้างแห่งนี้ขึ้น

15 ปีต่อมา คณะพระภิกษุที่บวชในโครงการอุปสมบทหมู่เข้าพรรษา 1 แสนรูปทุกหมู่บ้านทั่วไทย ปี พ.ศ.2553 นำโดยพระอาจารย์ไพภูมิ วิชฺชุปญฺโญ เข้ากราบเรียนพระครูพิทักษ์ชินวงศ์ ถึงความประสงค์ที่จะบูรณะวัดร้างสักแห่งหนึ่งในเขตอำเภอนางรอง สร้างความปีติยินดีให้แก่พระครูพิทักษ์ชินวงศ์เป็นอย่างยิ่ง ท่านจึงเมตตาชี้แนะให้มาบูรณะวัดร้างแห่งนี้

การบูรณะอดีตวัดร้างแห่งนี้ จึงเริ่มขึ้นเมื่อปลายปีพ.ศ.2553 โดยผ่านขั้นตอนการทำประชามติของชาวบ้านจอมปราสาท และยื่นเอกสารขอยกวัดร้างขึ้นเป็นวัดที่มีพระภิกษุจำพรรษากับสำนักงานพระพุทธศาสนาจังหวัดบุรีรัมย์ พร้อมๆกับการสร้างเสนาสนะ จัดบวชพระและอบรมศีลธรรมสาธุชน  และในเวลา 2 ปีต่อมาที่ประชุมมหาเถรสมาคมมีมติให้ สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ ประกาศยกวัดแห่งนี้ พ้นสภาพวัดร้าง เป็นวัดที่มีพระภิกษุจำพรรษาอย่างเป็นทางการ เมื่อวันที่ 13 มีนาคม พ.ศ.2556 และในปีเดียวกันพระครูสังวรธรรมโสภณ(วินัย ปริสุทฺโธ) เจ้าคณะตำบลสะเดา ได้เมตตาเสนอแต่งตั้งพระอาจารย์ไพภูมิ วิชฺชุปญฺโญ เป็นเจ้าอาวาสวัดนี้ โดยมีพระเดชพระคุณพระธรรมวชิรสุตาภรณ์ (สุพจน์ โชติญาโณ)  เจ้าคณะจังหวัดบุรีรัมย์เมตตาลงนามในตราตั้งเจ้าอาวาส เมื่อวันที่ 19 มิถุนายน พ.ศ.2556